Sonbahar, sonunda..

Sonbahar, sonunda.. dediysem de aslinda ben cok sevmem sonbahari, ilkbahar insaniyim ben, depresif oluyorum hava karanlik olunca.. Ama sonbaharin rengarenk oldugu zamani seviyorum, gozlere senlik, tefekkurluk oluyor tam anlamiyla.. Onumuzdeki hafta baslayacakmis yapraklar renklenmeye, hevesle beklemekteyim.. Bugunse karanlik ve yagmurlu bir gun, bu kareler de birkac gun oncesinden,  yine karanlik bir gunden..











Bu da Necip Fazil'dan gelsin:

Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.

Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Tenimde acısız yatan bir bıçak
Bu yağmur yerde taş ve bende kemik
Dayandıkça çisil çisil yağacak.

Bu yağmur delilik vehminden üstün;
Karanlık kovulmaz düşüncelerden.
Cinlerin beynimde yaptığı düğün
Sulardan, seslerden ve gecelerden.